ก๊อก ก๊อก ก๊อก!
“เข้ามาสิ” มาร์คที่นอนเล่นมือถืออยู่บนเตียงเอ่ยอนุญาต บานประตูเปิดออกปรากฏร่างเล็กที่หอบตุ๊กตาตัวเหลืองมาด้วย
“ผมเอง” มาร์คมองหน้าเจื่อนๆ ของน้อง ขยับตัวไปชิดอีกฝั่งของเตียง
“มานี่มา” มือหนาตบปุๆ ลงข้างตัว สายตาเศร้าสร้อยทอดมองมา ก่อนจะเดินช้าๆ ปีนขึ้นไปบนเตียงที่พี่เปิดผ้าห่มไว้รอและห่มให้เสร็จสรรพเมื่อร่างน้อยลงมานอนข้างๆ ตากลมใสแวววาวจ้องพี่นิ่งๆ ไม่มีคำพูดใดๆ ออกมาจากปากอิ่มนั้น มาร์คเองก็ไม่ซักถามอะไร
“พี่จะไม่ถามผมหน่อยหรอ” คนน้องที่ทนความเงียบไม่ได้ก็ต้องเปิดปากก่อน
“ถ้านายอยากเล่าก็คงเล่าเอง นายก็รู้จักนิสัยพี่ดี” เด็กน้องมองพี่ด้วยดวงตาคลอน้ำเจียนจะหยด เม้มปากข่มอารมณ์ที่กำลังปะทุออกมาจากข้างใน เรื่องเครียดที่ประเดประดังเข้ามามันทำให้ใจดวงน้อยสั่นไหว พยายามแสดงออกวาเข้มแข็ง แต่เอาเข้าจริงแทบจะแบกรับไว้ไม่ได้
“เฮ้อออออ...” มาร์คถอนหายใจยาว แค่มองหน้าเจ้าเด็กนี่ เค้าก็พอจะรู้อยู่แล้วล่ะว่า น้องต้องการกำลังใจ อยากให้ปลอบแต่ไม่ยอมพูด จริงๆ อยากรอดูการออดอ้อนจากร่างเล็กนี่ก่อน แต่ใจก็แข็งไม่พอจะเห็นน้ำตา แขนแข็งแรงดึงคนตัวเล็กขึ้นมานอนซบบนอก
“งื้อออออ พี่มาร์คทำไร” แบมแบมดิ้นขัดขืนเล็กๆ แต่แรงน้อยนิดไม่มีทางสู้ได้ สุดท้ายก็แนบแก้มนุ่มๆ ไว้บนอกแกร่ง แขนเรียวยาวโอบลำตัวหนาของพี่ไว้ มาร์คละจากมือถือมาลูบหัวลูบหลังร่างเล็กอย่างปลอบโยน แรงสั่นน้อยๆ ทำให้รู้ว่าเขื่อนแตกซะแล้ว
“ไหนเป็นอะไรเล่าให้พี่ฟังซิคนเก่ง” มาร์คประคองแก้มอวบอิ่มให้เจ้าของเงยมาสบตากัน สุดท้ายก็หลุดขำใบหน้ายู่ยี่เปื้อนน้ำหูน้ำตาไปหมด
“ปากจู๋เป็นปลาบู่เลย ฮ่าฮ่า”
“อี๋อาร์คอ้า อื้อออ(พี่มาร์คบ้า)” แบมแบมสะบัดหน้าให้หลุดพ้น
“จุ๊บ!!!” ไม่ทันจะขยับไปไหนก็โดนริมฝีปากปากบางขโมยจุ๊บไปดื้อๆ น้ำตาที่ไหลเมื่อกี้แห้งหายไปทันตา
“โอ๊ะ หยุดร้องง่ายจัง” มาร์คยิ้มขำโชว์เขี้ยว
“อะ ไอ้พี่บ้า ทำไรวะ” แบมแบมถอยหน้าหนี แต่โดนกอดรัดเอวบางแนบแน่นจนหนีไปไหนไม่ได้
“จูบไง ไม่รู้จักหรอ kiss หนะ kiss muaf!!!” โดนไปอีกหนึ่งที แถมแนบชิดและนานกว่าเดิม
“&-*7/=+%%@”@*@#%&” ตกใจจนพูดไม่ออก สุดท้ายก็ได้แต่หน้าแดง ลืมไปหมดแล้วเรื่องที่คิดมากอยู่
“พี่อยู่ข้างนายนะ แล้วก็จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน” มาร์คโอบคนตัวเล็กกลับมานอนซบอกตามเดิม ลูบผมนิ่มอย่างที่ชอบทำ ใจจริงแบมแบมก็อยากจะขัดขืน แต่ตอนนี้ก็โหยหาความอ่อนโยนอยู่เหมือนกัน ความโกรธเรื่องโดนจุ๊บ ติดไว้ก่อนละกัน
“ไม่ใช่แค่พี่ ทุกคนก็อยู่ข้างนาย เข้มแข็งไว้” มาร์คขยี้ผมน้องแรงๆ อย่างหมั่นเขี้ยว
“Marrrk!!!” แบมงอแงเตรียมจะโวย เงยหน้ามาสบตาพี่
“พี่รักนาย”
“นายรู้ใช่มั๊ย?” เสียงทุ้มนุ่ม กับมือที่ประคองแก้มกลม ทำเอาแบมแบมชะงักค้าง เลือดสูบฉีดขึ้นหน้าจนร้อนไปหมด สายตาจริงจังของมาร์คที่มองมา ทำให้ไม่สามารถหนีได้อีก เด็กน้อยพยักหน้ารับ เขินจนต้องเสหลบตาไปทางอื่น
“ดีมาก” รอยยิ้มหวานจากปากบางช่างน่ามอง จนเผลอใจเต้นรัว
“พี่มาร์ค!!!” แบมแบมตกใจเผลอเรียกพี่เสียงดัง เมื่อโดนพลิกกลับมานอนด้านล่าง โดยมีร่างหนาตามมาทาบทับ เกลี่ยปอยผมหน้าเล่นไปมา สายตาที่จัองมากับรอยยิ้มร้ายๆ แบบที่เห็นแล้วทำเอาขนลุกก็หยุดคำพูดที่จะตามมาไว้ทุกอย่าง
“ถ้านายยังเครียดอยู่ พี่ก็จะทำอย่างอื่นให้นายลืมคิดเรื่องนั้นเองดีมั๊ย” ใบหน้าคมก้มลงมาชิดแก้มใส คลอเคลียอยู่ใกล้จนลมหายใจติดขัด
“มะ ไม่เล่นนะพี่มาร์ค”
“พี่ก็ไม่คิดจะเล่นๆ นะ จริงจังเสมอ”
“มะ ไม่นะ พี่มาร์ค”
“อื้อออออออ…”
“พี่มาร์คคคคคคคคคค!!!”
“…”
“…”
++++จบเถอะ😄😄😄++++
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น