วันอาทิตย์ที่ 30 กรกฎาคม พ.ศ. 2560

Wish you here วูบ 6 Chance cut2/2


“แจ แจบอมอย่า…” ผมพยายามเบี่ยงตัวหนี แต่กลับถูกคนตัวโตฉุดบังคับให้ขึ้นมานั่งตักเค้าบนโซฟา แจบอมกอดรัดผมที่ดิ้นหนี ทั้งยังสอดมือเข้ามาใต้เสื้อลูบไล้ผิวกายจนรู้สึกสยิว แทบหมดแรง

"ไม่ แจบอม อย่าทำแบบนี้ เราขอร้อ...ง งื้อออ...อื้อ" ยังพูดไม่ทันจบก็ถูกมือแข็งๆ บีบคางให้หันกลับไปรับจูบ เรียวลิ้นแสนช่ำชองแทรกเข้ามาในโพรงปากแบบไม่ทันตั้งตัว มือหยาบปลดตะขอกางเกงผม ล้วงเข้าไปลูบคลึงส่วนนั้นบนเนื้อผ้ากางเกงชั้นใน

"รู้สึกไวดีหนิ" เสียงเยาะเย้ยข้างหูทำผมทั้งเขินทั้งโกรธ 

"นิ นิสัยไม่ดี ปละ ปล่อยเรา" ผมพยายามรวบรวมพลังใจเฮือกสุดท้ายต่อต้านเค้า แต่ดูจะไม่เป็นผลเลย ในเมื่อมือหนาดึงรั้งชั้นในของผมลงและสัมผัสกับส่วนนั้นโดยตรงจนผมต้องครางฮือออกมาอย่างห้ามไม่ได้ รีบยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองกลั้นเสียงน่าอาย

"รู้ตัวมั๊ยว่านายกำลังดื้อ" เสียงแหบพร่าหยอกล้อผม มันไม่ได้แสดงถึงความเกรี้ยวกราดแต่ฟังดูจะหมั่นเขี้ยวซะมากกว่า แถมยังส่งปลายลิ้นอุ่นชื้นไล้เลียข้างใบหูจนต้องย่นคอ

"เรา ไม่ดื้อ อ๊ะ!!!" ผมตอบเสียงสั่น แจบอมกอบกำรอบแท่งเนื้อแต่ใช้นิ้วโป้งขยี้แต่ส่วนปลายจนน้ำใสไหลเยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เสียวจนจะบ้า

"ดื้ออีกสิ ฉันจะได้มีข้ออ้างในการแกล้งนาย" แจบอมลากปลายลิ้นเลียตั้งแต่ลำคอขึ้นมาจนถึงปลายคาง ก่อนจะทั้งจูบทั้งหอมไปตามใบหน้า มือหยาบเริ่มทำหน้าที่ลงโทษเด็กดื้ออย่างผมจนระทวยอยู่ในอ้อมกอด จากที่จะขัดขืน ตอนนี้ก็ทำได้แค่จับยึดแขนแข็งแรงของอีกฝ่ายไว้ระบายความเสียวซ่าน

"อื้ออออ แจบอม อย่ะ อย่า..." ผมได้แต่หอบหายใจเรียกชื่อเค้าด้วยสติเลือนลาง ทั้งโดนกอดรัดฟัดหอมจนหมดแรงที่จะต่อสู้ ทั้งมือที่ปรนเปรอความสุขให้อีก

"ถ้าไม่อยากให้ทำจริงๆ ก็ปฏิเสธให้มันจริงจังกว่านี้หน่อยสิ" คำข่มขู่ที่เหมือนอ่านใจผมออกยิ่งทำให้เขินจนหน้าร้อน ใช่ ผมยอมรับว่าผมเองก็อยากถูกเค้ากอด ถึงรู้ว่าจะต้องเจ็บทั้งกาย เจ็บทั้งใจแต่ก็หยุดรักเค้าไม่ได้ และห้ามร่างกายที่ยอมเค้าไปซะหมดทุกอย่างไม่ได้อีกเช่นกัน

"หันมาหาฉันมา" ผมถูกเค้าบังคับให้หันกลับไปหา ดึงตัวนั่งคร่อมลงบนหน้าตัก ผมมองกางเกงที่ลงไปกองอยู่ที่พื้นตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เสื้อเชิ้ตก็ถูกปลดกระดุมออกจนหมด แต่ไม่ถูกถอดออก ปล่อยคลุมร่างกายไว้อย่างหมิ่นเหม่ แจบอมโอบเอวตระคองกอดผมไว้หลวมๆ จ้องมองหน้าอกผมไม่วางตาแถมยังเลียริมฝีปาก จนผมขนลุก ทั้งที่เค้ายังไม่ได้สัมผัสอะไรเลย 

"จินยองนายน่ารักจัง" แจบอมเคลื่อนหน้าเข้ามาจูบผมช้าๆ จับมือผมให้ไปจัดการกับกางเกงเค้า

"ทำสิ" คำสั่งที่ทำเอามือสั่นแต่ก็ค่อยๆ ทำตามอย่างว่าง่าย แจบอมละมือไปนวดคลึงสะโพกของผม บีบเฟ้นจนเสียวซ่าน ก่อนจะส่งนิ้วเข้าไปสำรวจช่องทางด้านหลัง

"อื้ออออ แจบอม" ผมเหยียดตัวเบียดเข้าหาเค้าทันที มือนึงก็ยังกอบกุมส่วนแข็งขืนของเค้ารูดรั้งช้าๆ ส่วนอีกมือจิกลงบนไหล่หนาระบายความอึดอัด แจบอมครอบปากดูดเลียยอดอกที่อยู่ตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย ทำเอาผมเผลอขยับสะโพกตามจังหวะที่เค้าสอดนิ้วเข้าออกอย่างเผลอไผล เค้ากำลังทำให้ผมรู้สึกดีจนลืมตัว

"อือ... อื้ม... แจบอม" ผมปรือตามองเค้า

"อยากได้อะไร ไหนบอกมาซิ" เสียงกระเซ้าพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทำผมหลุบตาลงด้วยความเขินอาย

"ฮื่ออออ อย่าแกล้ง" ผมโผเข้ากอดร่างหนาไว้เต็มสองแขนซ่อนหน้าไว้กับไหล่กว้าง ได้ยินเสียงแจบอมหัวเราะชอบใจก็ยิ่งเขิน เค้าขยับตัวดึงกางเกงตัวเองออกไปไม่ให้เกะกะ ก่อนทั้งสองมือจะมาช่วยจับสะโพกผมยกขึ้นเล็กน้อย ส่วนแข็งขืนมาจ่อเตรียมพร้อม

"อ้อนกอดสิ อยากได้อะไร" ไม่เพียงแค่จ่อไว้แต่ยังถูไถไปมา จนผมแทบทนไม่ไหว เขินจะตายใครจะกล้าพูดเลยเลือกที่จะกดตัวเองลงแทน แต่ก็ถูกรั้งสะโพกไม่ให้ได้ทำตามใจ

"แหนะ ห้ามโกง ฉันอยากได้ยินนายอ้อน นะจินยอง"

"ฮือออ อยากได้นาย... อยากได้อิมแจบอม" ผมพูดเสียงแผ่ว

"ก็แค่นั้น เก่งมากจินยอง" มือหนารั้งสะโพกผมกดลงให้กลืนกินแท่งเนื้อใหญ่โตเข้าไปจนสุด

"แจ แจบอม อึก" ผมกอดเค้าแน่นขึ้น รู้สึกว่าท่านี้มันทำให้เข้ามาลึกกว่าเดิม

"ขยับหน่อยสิคนเก่ง" ผมพยักหน้ากับไหล่กว้างก่อนจะค่อยๆ ยกสะโพกขึ้นช้าๆ และกดกระแทกลงบนหน้าขาเค้า

"งื้ออออ แจบอม มันเสียว" ผมยังคงขยับช้าๆ เนิบนาบ

"รู้สึกดีมั๊ย ฉันรู้สึกดีมากเลยนะ" แจบอมซุกไซร้ใบหน้าจูบดูดดึงไปตามซอกคออย่างคนหลงมัวเมา พอได้ยินคำชม ผมก็ยิ่งได้ใจ บวกกับความรู้สึกดีที่ถูกกอดและทำให้เค้าพึงพอใจได้ จังหวะที่เนิบช้าก็ค่อยๆ เพิ่มความเร็วและรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ สะโพกอวบของผมกระแทกหน้าขาเค้าจนเกิดเสียงดังน่าอาย

"อื้อ อื้อ แจบอม..."

"จินยองอ่า..." เสียงเรียกชื่อสลับจูบดูดดึงกลีบปากกันและกันไม่ละห่างไปไหน ส่วนแข็งขืนของผมถูไถไปกับลอนกล้ามหน้าท้องของเค้าทำเอาผมจะเสร็จอยู่ลอมล่อ แจบอมเองก็คงรู้สึกถึงความตอดรัดถี่ จนต้องจับยึดสะโพกผมไว้แน่นก่อนจะเด้งสวนขึ้นมาจนผมหัวสั่นหัวคลอน

"อ๊ะ อ๊ะ แจ แจ...บอม อื้ออออ" ที่สุดของอารมณ์ก็กลั่นออกมาเป็นของเหลวขุ่นเปรอะเปื้อนเต็มไปหมด แจบอมยังคงกะแทกกระทั้นเข้ามาแรงๆ จนปลดปล่อยของเหลวอุ่นเข้ามาในตัวผมเหมือนกัน เราทั้งสองคนกอดกันหอบหายใจถี่รัว แจบอมลูบหัวลูบหลังปลอบผม ยกตัวผมออกแล้วกดลงนอนราบไปบนโซฟา

"อีกรอบนะ อยากเข้าไปอยู่ในตัวนายอีกแล้ว" ยังไม่ทันจะได้อนุญาตหรือปฏิเสธอะไร แจบอมจับยึดขาผมไปเกี่ยวเอวสอบ แล้วกดแกนกายกลับเข้ามาอีกครั้งและเริ่มขยับเข้าออกตามใจตัวเองบ้าง

"อื้ออออ แจบอมอ่า..."

วันศุกร์ที่ 23 มิถุนายน พ.ศ. 2560

wish you here วูบ 6 chance cut1/2

“ขะ เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ น่ะ นายค่อยอาบต่อจากเราสิ” เสียงสั่นไปหมดเพราะลำตัวเปลือยเปล่าของเราทั้งคู่แนบสนิทกันจนไม่เหลือช่องว่าง แถมยังรู้สึกถึงริมฝีปากบางพรมจูบไปทั่วลาดไหล่

“ขืนปล่อยให้นายอยู่คนเดียว นายต้องหาทางหนีแน่ อาบด้วยกันนี่แหละจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน ฉันจะอาบน้ำให้นายเองเพราะเดี๋ยวฉันก็ต้องกอดนายอยู่ดี” มือไม้แจบอมเริ่มอยู่ไม่สุข ลูบไล้ตามหน้าท้องผมจนหดเกร็ง ลากต่ำลงไปจนถึงกลางลำตัวและเริ่มนวดคลึงจนขนลุกไปหมด แม้ว่าผมจะจับแขนเค้าขืนไว้ก็ไม่อาจต้านทานแรงปรารถนาของอีกฝ่ายได้ สุดท้ายก็ต้องปล่อยให้คนตัวโตได้ทำจนสมใจ 

“ผ่อนคลายนะจินยอง ฉันจะช่วยให้นายหายกลัวเอง” พูดชิดริมใบหูทั้งยังขบเม้มเล่นจนขนอ่อนลุกชันไปทั้งตัว

“อึก อื้ออออ แจ แจบอมอ่า...” ผมเกร็งจนตัวงอเมื่อมือใหญ่เร่งสาวความเร็วจนอารมณ์ไต่ขึ้นสูง สุดท้ายของห้วงอารมณ์ก็ปลดปล่อยออกมาเต็มมือเค้า ใจเต้นสั่นระรัวในหัวโล่งขาวโพลนคิดอะไรไม่ออก แข้งขาอ่อนจนแทบหมดแรง ดีที่คนตัวโตโอบประคองไว้ แจบอมกดจูบแผ่วๆ บนผิวอีกสองสามที แล้วค่อยลงมืออาบน้ำให้ผมอย่างที่พูดไว้ ผมรู้ว่าเค้าเองก็เริ่มมีอารมณ์แต่ก็ยังไม่ทำอะไรไปมากกว่านี้

หลังอาบน้ำเรียบร้อยเราทั้งคู่ออกมายืนอยู่กลางห้องนอน แจบอมกำลังใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดผมให้ผมที่ได้แต่ยืนก้มหน้าหลบสายตาที่เอาแต่จ้องมองมา รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ใบหน้าอีกฝ่ายเคลื่อนเข้ามาใกล้จนปลายจมูกชนกัน

“จินยอง หยุดน่ารักซักแป๊บไม่ได้เลยรึไง” เสียงแหบพร่าเซ็กซี่จนต้องลอบมอง ปลายจมูกโด่งลากไล้คลอเคลียบนจมูกของผม ก่อนที่จะประกบริมฝีปากเข้าหาจนแนบสนิท แผ่วเบาก่อนจะเริ่มบดเบียดดูดดึงจนผมทำอะไรไม่ถูก แจบอมเดินหน้าเข้าหาผมทั้งที่ปากยังประกบกันอยู่ ผมถอยหนีจนชนเข้ากับเตียงล้มลงไปทั้งคู่ แจบอมคร่อมอยู่บนตัวผม จูบยัำๆ แล้วส่งลิ้นร้อนเข้ามาในโพรงปาก รุนแรงจนแทบขาดใจ

“หึ หายใจทางจมูกสิ” แจบอมละใบหน้าออกมาขำผมที่กำลังกอบโกยอากาศเข้าปอด หน้าแดงน้ำตาคลอไปหมด มือใหญ่ลูบไล้ใบหน้าปลอบประโลมผมอย่างอ่อนโยน

“กะ ก็ไม่เคยจูบหนิ” รู้สึกเสียเชิงนิดหน่อยแต่มันก็เป็นเรื่องจริง ผมแอบเห็นเค้ายิ้มพอใจ

“ฉันเป็นคนแรกหรอ” ผมเอียงหน้าหลบสายตาแล้วค่อยพยักหน้าน้อยๆ เห็นรอยยิ้มกว้างจากทางหางตา ก่อนจะถูกเชยคางให้กลับมารับจูบร้อนแรงอีกครั้ง ผ้าขนหนูที่พันกายอยู่เพียงผืนเดียวถูกดึงออกไป รวมถึงของตัวเค้าเองด้วย มือใหญ่ลูบไล้ไปตามเนื้อตัวผม วนกลับมานวดคลึงไปมาบนหน้าอก นิ้วโป้งบดขยี้ลงบนยอดอกจนแข็งชูชัน

“อื้ออออ เบาๆ แจบอม” รู้สึกดีมากจนต้องปราม แต่ดันได้รับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์กลับมา แจบอมกดจูบไปตามแนวคาง ลากไล้ลงไปเรื่อยๆ ตามลำคอจนไปหยุดหยอกเย้ากับยอดอกแข็งชัน ลิ้นอุ่นชื้นไล้เลียดูดกลืนจนผมเกร็ง จิกมือลงบนไหล่กว้าง 

“แจบอม อื้อออ แจบอม” เสียวข้างบนยังไม่พอ แต่ตอนนี้กลางลำตัวก็กำลังถูกปลุกเร้าจากมือคนตัวโตอีกครั้ง แจบอมจูบไล่ลงไปเรื่อยๆ แวะหยอกเย้ากับแอ่งสะดือ จนตัวเกร็ง ก่อนจะเริ่มเลียที่ส่วนปลายของแกนกายที่แข็งชัน พร้อมกับส่งสายตาดุดันมามองหน้าผม เสียวจนจะบ้า 

“แจบอมพอ ฮือ พอแล้ว” ผมกำลังจะคลั่งต้องรีบร้องขอก่อนจะหยุดอะไรไม่ได้ แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายจะไม่ฟังเสียงใดๆ ยังคงรุกรานแกล้งผมด้วยการใช้ปากครอบครองส่วนนั้นและรูดรั้งเร็วๆ

“จะ แจบอมอ่า อื้อ มัน มันเสียว” มือใหญ่ยิ่งบีบขย้ำสะโพกอวบของผม ด้วยความช่ำชองของเค้าผมก็ปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง แจบอมเก็บกลืนทุกหยาดหยดทั้งยังส่งสายตาร้อนแรงมาให้จนผมได้แต่ปิดหน้าตัวเองด้วยความเขินอาย ทั้งหน้าทั้งตัวคงแดงไปหมดแล้ว ถึงอย่างนั้นก็ยังแอบดูเค้าหยิบเจลจากหัวเตียงออกมา ดันขาของผมให้ตั้งชันขึ้น บีบเจลเย็นๆ ลงบนช่องทางด้านหลัง วนนิ้วไปมาจนต้องหลับตาปี๋

“อย่าเกร็งนะ ฉันไม่อยากทำนายเจ็บ” พูดจบก็ส่งนิ้วรุกรานเข้ามา มันไม่ได้เจ็บมากแต่อึดอัด ใจเต้นสั่นระรัว ผมเห็นสีหน้าอดทนของเค้าแล้วก็สงสาร ทั้งที่คงอยากปลดปล่อยเต็มที่แต่ก็ต้องรอให้ผมพร้อมก่อน

“จินยองอ่า ข้างในมันดีมากเลยนะ” แจบอมดันนิ้วเข้าออกช้าๆ ให้ผมเคยชิน ส่งนิ้วที่สองและสามตามมา กดย้ำๆ จนผมหัวหมุน

“อ๊ะ อา แจ แจบอม” จากใบหน้าดุดันเริ่มยิ้มออกมาได้ ผมเองจากที่เจ็บและอึดอัดก็เริ่มเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน เค้าถอนนิ้วออกจนผมสะดุ้ง แต่ก็ยังไม่เท่าตอนที่แท่งเนื้อร้อนกดเข้ามาทางด้านหลัง ขนาดของมันใหญ่กว่านิ้วมากจนผมน้ำตาซึม แจบอมเองก็กัดฟันแน่นจากความตอดรัดจนแทบขยับไม่ได้ ก้มลงมาจูบปลอบผม 

“จินยองคนดีอย่าเกร็งนะ” เสียงปลอบใจและความอ่อนโยนของเค้าทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น สองนิ้วที่บดขยี้ตุ่มไตตรงหน้าอกก็ทำให้แจบอมสามารถดันเข้ามาได้จนสุด แต่ยังไม่ขยับรอให้ผมได้ปรับตัว

“นายน่ารักจังจินยอง” ทุกทีก็เขินกับประโยคนี้อยู่แล้วตอนนี้ยิ่งเขินหนักไปอีก ติดบ่วงซะแล้ว แจบอมจับแขนของผมให้ขึ้นไปโอบคล้องคอเค้าไว้

“พร้อมนะ” สิ้นเสียงแจบอมก็เริ่มขยับเข้าออก เนิบนาบ รับรู้ทุกการกระทำได้อย่างชัดเจน

“แจบอม อื้ออออ แจ…บอม” ตาปรือปรอยของผมสบตาเค้าที่กำลังจ้องผมอยู่เหมือนกัน มันสื่อความหมายบางอย่างที่ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองรึเปล่า ที่รู้แน่ๆ ก็คือผมตกเป็นของเค้าทั้งตัวและหัวใจ ทั้งสายตา ความอ่อนโยนและร่างกายแนบชิดที่เชื่อมต่อกันมันผูดมัดผมให้ดิ้นไม่หลุดไปจากผู้ชายที่ชื่ออิมแจบอม

“จินยอง อืมมม” แจบอมเพิ่มความเร็ว ส่งแรงกระแทกเน้นๆ จนผมหัวสั่นหัวคลอน ผมกอดเค้าไว้แน่น สติเริ่มเลื่อนลางมีแต่อารมณ์ที่พุ่งขึ้นสูง ส่วนหน้าที่ถูไถไปกลับลอนกล้ามแข็งๆ หน้าท้องยิ่งทำให้รู้สึกดีขึ้นไปอีก

“อ๊ะ อ๊ะ แจ แจบอม เบา อื้อ เบาหน่อย” สะโพกสอบกระแทกกระทั้นเข้ามาอย่างต่อเนื่องจนผมเสียวแทบทนไม่ไหว ร่างกายตอบสนองไปแบบอัตโนมัติ ผมเผลอขยับสะโพกรับจังหวะกระแทกเข้า

“จินยองนาย...ฮึ่ม” แจบอมกัดฟันกรอด แม้จะน่าอายแต่ก็รู้สึกดี แจบอมเร่งจังหวะจนผมต้องกอดเค้าไว้แน่น สุดท้ายก็ปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องไปหมด แจบอมเองจับยึดสะโพกผมไว้แล้วกระแทกใส่แรงๆ ปลดปล่อยของเหลวอุ่นเข้ามาในตัวผม ก่อนจะทิ้งตัวนอนแนบลงมา เราสองคนนอนหอบหายใจเป็นจังหวะเดียวกัน เหนื่อยจนตาจะปิดลงแล้ว แจบอมขยับตัวขึ้นมามองหน้าผม กดจูบ สลับหอมแก้มไปทั่วไปหน้า ใช้มือเกลี่ยปอยผมชื้นเหงื่อของผมออกจากใบหน้า





กลับไปอ่านเนื้อหาต่อในเด็กดีนะคะ

วันอาทิตย์ที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2560

Wish you here วูบห้า ep2 cut


"นาย... ทำไมต้องแกล้งหลับด้วย ไม่อยากคุยกับฉันขนาดนั้นเลยหรอจินยอง" น้ำเสียงตัดพ้อจนตากลมโตต้องรีบเปิดมามอง

"ปละ เปล่านะ ผะ ผมไม่ได้ไม่อยากคุยกับพี่ ผมแค่..." สบตาคมได้ไม่นานก็ต้องหลุบตาลงซ่อนความรู้สึกประหม่า

"แค่..." แจบอมเค้นเสียงตาม

"โอ้ยยย ก็แค่อาย ดะ โดนทำแบบนั้น มันก็เขินใช่มั๊ยล่ะ" ใบหน้าแดงก่ำเรียกรอยยิ้มประดับหน้าคนฟัง

"แล้วทำไงถึงจะหาย อยากคุยกับนาย ไม่อยากให้หลบหน้า" แขนแข็งแรงเหนี่ยวเอวบางดึงคนตัวเล็กเข้าหาให้ใกล้ชิดกันมากขึ้น

"งื้อออ ไม่รู้" จินยองยกมือดันแผงอกอีกคนขืนตัวไว้ แต่ก็แทบจะสู้แรงไม่ได้จนแทบจะซุกเข้าไปหาแผงอกหนาๆ อยู่แล้ว

"ให้ทำคืนก็ได้อ่ะ เมื่อวานฉันทำนาย วันนี้นายทำฉัน แล้วหายกันนะ" จินยองได้แต่หน้าเหวอ ไม่ทันได้ตั้งสติมือเล็กๆ ก็ถูกพาไปซุกเข้ากางเกง แจบอมแค่อยากแกล้งน้อง เขินซะน่ารักเลย หอมแก้มแดงๆ ไปอีกหลายฟอด แต่สิ่งที่คิดไว้ผิดไปจากความเป็นจริง เมื่อมือเล็กๆ จากที่กำแน่นถดหนี อยู่ๆ ก็จับหมับจนร่างหนาสะดุ้งเฮือก จินยองรวบรวมความกล้าเป็นไงเป็นกัน

"จินยองอ่า" เสียงแหบพร่าเซ็กซี่ทำเอาใจสั่นหนัก ซุกหน้าซ่อนความเขินอายบนใบหน้าไปกับซอกคอของอีกคน ก่อนจะค่อยขยับมือเลื่อนขึ้นลงช้าๆ เนิบนาบไปตามความยาว

"อื้ม จินยอง" ยิ่งแจบอมส่งเสียงครางพอใจมากเท่าไหร่ เจ้าตัวเล็กยิ่งเหมือนได้รับคำชม แท่งเนื้อร้อนที่ขยายตัวเต็มที่คับมือยิ่งทำให้ตื่นเต้นใจสั่นจนลมหายใจติดขัด จินยองไม่ได้แค่เรียนดีอย่างเดียว เรื่องอื่นๆ ก็เรียนรู้เร็วเช่นกัน ในสมองจดจำได้ดีว่าเมื่อวานพี่ทำยังไง ปากอิ่มจรดลงบนผิวตรงลำคอหนา ก่อนจะค่อยๆ ดูดเม้มเบาๆ ยิ่งจูบยิ่งสัมผัส ก็ยิ่งรู้สึกดี กลิ่นหอมเฉพาะตัวของพี่แจบอมทำให้หลงมัวเมาไปกับแรงอารมณ์ ส่วนล่างก็ยิ่งเร่งสาวมือให้เร็วมากขึ้น

"อื้ม" แจบอมครางฮึมฮัมในลำคอ ถ้าเจ้าตัวเล็กจะทำขนาดนี้ เค้าก็ไม่รู้จะห้ามใจได้มากน้อยแค่ไหน มือหนาเลื่อนจากเอวบางจับหมับเข้าที่ก้นกลมกลึง บีบขย้ำนวดเฟ้นเนื้อแน่นๆ อย่างเอาแต่ใจ

"อ๊ะ อ่าาาาา" ความเสียวซ่านแล่นแปลบเข้าโจมตีคนตัวเล็กจนต้องเบียดร่างน้อยๆ เข้าหา

"จินยอง ถ้านายไม่หยุดตอนนี้ ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของนายนะ" แจบอมกัดฟัดกรอด มือเล็กทำหน้าที่ได้ดีเกินคาด จินยองช้อนตาขึ้นมองพี่ ตากลมหวานฉ่ำเยิ้ม ดูท่าสติการยับยั้งชั่งใจจะไม่อยู่ในมโนสำนึกอีกต่อไปแล้ว ใบหน้าหวานเคลื่อนเข้าใกล้ ปิดเปลือกตาลงช้าๆ ช่างเป็นภาพที่ยั่วยวนจนแจบอมเองก็จะไม่ทนเหมือนกัน จรดริมฝีปากบดเบียดดูดดึงริมฝีปากอิ่มให้สมกับที่เฝ้าอดทนมานาน มือหนารูดรั้งกางเกงคนตัวเล็กลง กอบกุมส่วนกลางลำตัวปรนเปรอให้ไม่ต่างกัน

"อื้อออออ อืมมมม" จินยองครางไม่ได้ศัพท์เพราะปากกำลังถูกรุกล้ำจากเรียวลิ้นที่กำลังความหาความหวานในโพรงปาก ลิ้นเล็กพยายามตอบโต้จนคนพี่เคลิบเคลิ้ม แจบอมไม่ได้คิดจะหักห้ามใจอีกต่อไป ดันร่างเล็กนอนราบไปบนเตียงจัดการถอดเสื้อผ้าที่เกะกะออก พาร่างหนามาคร่อมทาบทับจ้องมองร่างเปลือยเปล่าที่แสนงดงาม ตากลมโตฉ่ำหวาน ผิวที่เคยขาวเนียนแดงก่ำ ใบหน้าที่หันหนีถูกจับหันกลับมาสบตากันในระยะประชิด

"พี่รักนายนะ จินยอง" แจบอมจูบลงบนกลีบปากอิ่มอีกครั้งและอีกครั้งเหมือนจะตอกย้ำคำว่ารักให้สนิทแน่น ดวงตากลมรื้นไปด้วยน้ำตาคำตอบในใจตัวเองชัดเจนขึ้นจนตื้อในอก

"ผมก็รักพี่ ฮึก" แขนเล็กไขว่คว้ากอดพี่แน่น

"ไม่ต้องร้อง คืนนี้นายต้องเสียน้ำตาอีกหลายรอบ" เสียงกลั้วหัวเราะเจ้าเล่ห์ เรียกเลือดซับแก้มขาวๆ จนต้องกัดริมฝีปากข่มความเขิน นิ้วเรียวยาวบีบคางให้คนตัวเล็กเลิกกัดปาก

"มา ฉันช่วยกัด" ฟันคมขบเบาๆ บนปากอิ่ม ไล้เลียไปตามรอยแยก เกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับลิ้นเล็ก มือหนาลูบไล้ไปตามผิวนุ่มลื่น นวดเฟ้นอกนิ่ม สกิดยอดอกจนแข็งสู้มือ จูบไล้ตามผิวแก้มนิ่ม สันกรามไล่ลงมาตามคอระหง จนถึงยอดอกแข็งชัน ดูดกลืนแรงๆ จนร่างเล็กต้องแอ่นอกตาม

"พิ พี่แจบอม มันเสียว" เสียงครางกระเส่ายิ่งกระตุ้นอารมณ์ให้พุ่งสูง ร่างหนายังคงพรมจูบไปทั่วแสดงความเป็นเจ้าของ จูบลงบนท้องบางจนหดเกร็งก่อนจะจับขาเล็กๆ ให้ตั้งชันขึ้นและแยกออกห่าง ใช้ปากครอบครองแท่งเนื้อร้อนของอีกคน

"งื้อออ พี่ อื้อออ อย่า มันเสียว" จินยองยกมือขึ้นปิดปากกลั้นเสียงน่าอาย อีกมือก็ขยุ้มกลุ่มผมของคนที่กำลังรูดปากขึ้นลงอยู่หว่างขา

"พี่ พอแล้ว มันจะ มัน อื้ออออ" เกินจะทนรับความเสียวซ่านได้อีกจนต้องปลดปล่อยออกมา แจบอมยังคงดูดกลืนไล้เลียคราบน้ำขาวขุ่นไปทั่ว จนร่างบางบิดเร่า  มือใหญ่ดันขาเล็กขึ้นสูงจนเห็นช่องทางสีหวานที่ปิดสนิท ส่งเรียวลิ้นไปโลมเลียเพิ่มความคุ้นชิน แม้ตอนนี้จะฉ่ำเยิ้มมากแล้วก็ตาม

"งื้ออออ พี่แจบอม อย่ะ อย่า" ร่างเล็กสั่นเทิ้ม เหงื่อผุดพราย ปลายเท้าจิกเกร็ง เสียวจนจะบ้าตาย ร่างหนายืดตัวขึ้นเมื่อดูว่าอีกคนค่อนข้างพร้อม ส่งเรียวนิ้วลุกล้ำเข้าไปแทน

"อื้อออออ" ความรู้สึกแปลกใหม่กำลังแล่นเข้าโจมตีร่างเล็ก ไม่ได้เจ็บมาก แต่อึดอัด พอจำนวนนิ้วเพิ่มมากขึ้นถึงเริ่มมีอาการเจ็บนิดๆ จนต้องกัดปาก แจบอมรีบก้มลงไปจูบปลอบประโลม เพราะความคับแน่นที่ตอดรัดนิ้วยังแทบขาดใจ ขยับไม่ได้เลย

"ไม่เกร็งนะ ฉันไม่อยากให้นายเจ็บ" มืออีกข้างช่วยรูดรั้งแกนกายของคนตัวเล็ก ปลายลิ้นเลียสกิดถี่ที่ยอดอก ช่วยให้เริ่มขยับนิ้วเข้าออกได้ง่ายขึ้น

"อย่างนั้นคนเก่ง จัดการให้หน่อยสิ" จินยองยื่นมือไปรูดรั้งตามคำสั่ง ได้แต่คิดว่าใหญ่ขนาดนี้จะเข้าไปในตัวเค้าได้ไง

แจบอมถอนนิ้วออก ถูไถส่วนหัวไปตรงทางเข้า จินยองได้แต่หลับตาปี๋ ขยุ้มผ้าปูเตียงไว้แน่น แจบอมค่อยๆ กดส่วนหัวเข้าไปในช่องทางอ่อนนุ่ม มันขมิบถี่เสียวจนแทบขาดใจ

"อื้อ อืออออ พี่แจบอม" น้ำตาเม็ดโตกลิ้งลงอาบแก้มนุ่ม แจบอมดันส่วนที่เหลือเข้าไปจนสุดค้างไว้ยังไม่ขยับ ก้มลงไปจูบปลอบคนตัวเล็ก เป็นความรู้สึกดีที่ได้ครอบครองคนตัวเล็กโดยสมบูรณ์


"รักนายนะ" แจบอมกดจูบไปทั่วใบหน้าน่ารัก ค่อยๆ ขยับส่วนล่างเข้าออกช้าๆ

"อ๊ะ อา พี่ อือออ" จินยองตื่นเต้นหายใจแรงจนอกกระเพื่อม จากความเจ็บอึดอัดในตอนแรกเริ่มเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่าน มือเล็กจับยึดไหล่หนาระบายอารมณ์ ใบหน้าสุขสมแสนเซ็กซี่ยั่วยวนจนทำให้คนมองยิ้มร้ายออกมา จับยึดสะโพกมนลอยโด่งก่อนจะสอบเอวเข้าถี่รัว ทั้งยังกระแทกเน้นๆ กับเนื้อสะโพกจนเกิดเสียงดัง

"อ๊ะ อ๊ะ พี่ อื้อออ อ่าาาาาาา เบาๆ หน่อย อื้ออออ" เสียงร้องห้ามไม่ได้เข้าหูคนเหนือร่างซักนิด ยังคงกระแทกเข้าออกแรงดีไม่มีตก แต่ร่างบางที่เสียวทั้งข้างหลังและข้างหน้าที่ถูไถไปกับลอนกล้ามท้องจวนเจียนจะถึงฝั่งเต็มที

"พี่ จะ มันจะ...แล้ว อ๊ะ" ร่างน้อยกระตุกเกร็งปลดปล่อยเลอะหน้าท้องของทั้งคู่ ด้านหลังตอดรัดแกนกายแน่นจนแจบอมกัดฟันกรอด เค้ารักทั้งจินยองทั้งร่างกายนี้ กระแทกถี่รัวและกระแทกแรงครั้งสุดท้ายเบียดชิดสะโพกแน่นหนันปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปจนล้นทะลักออกมา ร่างหนาก้มลงมาจูบปากอิ่มอีกครั้งก่อนจะนอนซบลงบนอกบาง

"พี่แจบอมออกไปได้แล้ว" จินยองที่เริ่มมีสติกลับมา ยังรู้สึกถึงตัวตนของอีกคนที่ยังอยู่ในตัว และมันดูไม่ได้อ่อนแรงลงเท่าไหร่

"ถ้าออกก็ต้องเข้าใหม่อยู่ดีแหละ" แจบอมเท้าแขนกับเตียงสบตาคนตัวเล็ก โดนมือน้อยฟาดเพี้ยะเข้าที่ไหล่

"งื้อออ พอแล้ว"

"แต่นายก็รู้สึกดีไม่ใช่หรอ" ร่างหนาขยับเข้าออกสองสามที

"อ๊ะ อาาาา พี่แจบอม!" ไม่รู้จะเถียงอะไรในเมื่อที่พี่พูดเป็นความจริง กำลังคิดเพลินๆ ร่างหนาก็ถอนตัวออก

"อ๊ะ!!!" ร่างน้อยถูกพลิกคว่ำลงกับเตียง มือหนายกสะโพกมนลอยโด่งเอาหมอนรองให้ ก่อนจะยึดไว้แล้วกดแท่งเนื้อร้อนแข็งชันกลับเข้าไปอีกครั้ง แนบตัวลงมาพรมจูบไปตามหลังขาวเนียน

"ก็บอกแล้วว่าจะต้องร้องไห้อีกหลายครั้ง ถือว่าเป็นรางวัลความอดทนของฉันก็แล้วกันนะ จุ๊บ"

"งื้้ออออ พี่บ้า อ๊ะ อ่าาาา"